przedstaw politykę nazistów wobec żydów

Żyd to szkodnik jestem Antysemitą

W końcówce dziewiętnastego wieku na kontynencie Europejskim zaczęły narastać tendencje nacjonalistyczne oraz antysemickie. Zaczęły się prześladowania ludności żydowskiej w Niemczech, w Rosji, we Francji i w Austro-Węgrzech. Skłoniło to europejskich Żydów do przygotowania koncepcji odbudowania ich własnego państwa. A w roku 1897 z inicjatywy Theodora Hertla, wiedeńskiego publicysty, została założona w Bazyleii (miasto w Szwajcarii) Światowa Organizacja Żydowska, zapoczątkowano wówczas także ruch zwany syjonizmem - jest to ruch polityczny, który nawołuje do odrodzenia narodu Żydowskiego oraz do stworzenia państwa żydowskiego na terytorium Palestyny, ażeby Żydzi mogli przetrwać jako naród. W diasporach także zaczęła pojawiać się myśl o ponownym stworzeniu państwa Żydowskiego w Palestynie.
Emigracja Żydów do Palestyny zaczęła się już podczas pierwszej wojny światowej, a po zakończeniu wojny, w 1918 roku nabrała bardzo dużego tempa . Szczególnie nasiliła się w trzydziestych latach dwudziestego wieku, kiedy to do władzy, w Niemczech, doszedł Adolf Hitler, a także później już w trakcie drugiej wojny oraz po drugiej wojnie światowej. Wówczas do Palestyny zaczęli przybywać ci którzy Żydzi, którym udało się przetrwać nazistowskie prześladowania i tortury. Żydzi wędrowali na tereny Palestyny z najróżniejszych części świata, także z Polski. Niestety budziło to niezadowolenie miejscowych Arabów, którzy bardzo szybko zaczęli stawać się mniejszością w Palestynie. Wówczas Palestyna stała się miejscem bardzo ostrych i licznych konfliktów. W Palestynie rozwijał się arabski nacjonalizm, który był skierowany przeciw żydowskim osadnikom. Ludność Arabska łączyła się poprzez wspólny język, islamska kulturę i wiarę . Jednocześnie na terytoriach Palestyny coraz silniejsze stawały się dążenie ludności żydowskiej do utworzenia własnego państwa. Dodatkowo Arabowie oraz Żydzi występowali przeciw brytyjskiej dominacji, i dopuszczali się licznych aktów terrorystycznych wobec stacjonujących w Palestynie wojsk brytyjskich.
Według deklaracji z roku 1917 na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1947 roku zgłoszono propozycję podzielenia terenu Palestyny na dwie części: arabską oraz żydowską. Po okrutnych doświadczeniach holocaustu opinia publiczna całego świata czuła się wręcz moralnie zobowiązana ażeby przyznać ludności żydowskiej prawo do posiadania własnego państwa.
W dniu piętnastego maja 1948 roku zostało proklamowane powstanie niepodległego państwa Izraela w jednej z części Palestyny, decyzja to została podjęta przez Żydowską Radę Narodową. Jednak państwo to nie uzyskało akceptacji krajów arabskich. Dodatkowo ludność arabska, od wieków zamieszkująca tą część Palestyny, która miała być państwem żydowskim, po proklamowaniu powstaniu Izraela nadal mieszkała na terenach tegoż państwa, i niestety nie chciała się pogodzić ze swoim statusem.