W jaki sposób powstał kościół katolicki?

Powstanie Kościoła katolickiego jest ściśle związane z narodzinami chrześcijaństwa, w którym wiara w Jezusa Chrystusa łączy się stale ze świadomością więzi społ. między wyznawcami i istnieniem kośc. struktur organiz.; Kościół pierwotny składał się z licznych gmin — Kościołów lokalnych; na czele pierwszego, powstałego w Jerozolimie (prawdopodobnie w 30 r.n.e.) stało kolegium 12 apostołów z Piotrem na czele; nauczanie i decyzje apostołów oraz starszych z Jerozolimy cieszyły się autorytetem w całości (np. tzw. sobór jerozolimski); zwierzchnikami poszczególnych gmin byli zakładający je misjonarze oraz kolegia starszych. Autorytet i władzę apostołów odziedziczyli przełożeni Kościołów lokalnych, od końca I w. określani jednolicie jako biskupi; kontynuacją autorytetu św. Piotra była władza biskupów Rzymu (stol. cesarstwa), następców św. Piotra, który tam zginął śmiercią męczeńską; biskupi Rzymu wcześnie interweniowali w sprawy innych gmin (Klemens Rzymski). Nazwa Kościół katolicki weszła w użycie na pocz. II w. (Ignacy z Antiochii) i oznaczała całość chrześcijaństwa zjednoczonego wiarą, kultem i organizacją. Prześladowania chrześcijaństwa do pocz. IV w. utrudniały jednak oficjalne, doktrynalne i organiz., ujednolicenie Kościoła katolickiego, mimo stałej łączności między Kościołami lokalnymi. Od II w. zbierały się synody lokalne; w III–IV w. wyłoniło się życie zakonne; w IV w. ustaliła się struktura organiz. z podziałem na patriarchaty (z uznaniem pierwszeństwa Rzymu), metropolie, biskupstwa (diecezje, eparchie), a od VI w. — na parafie."