w formie opowiadania przedstaw historie osoby , która jest lub...

to moze byc historia w formie opowiadania np o uzaleznieniu od gry kolegi pisze sie w jego imieniu:)


,, To było dosyć niedawno. Byłem w 6 klasie podstawówki. Poznałem wtedy grę ,,minecraft''. Chodzi w niej o to, że świat składa się z klocków i można budować, zabijać kwadratowe potworki... Bardzo mi się to spodobało, a szczególnie że mogłem grać w trybie ,,multiplayer'', czyli mogłem grać ze znajomymi. Byłem bardzo dobrym uczniem. Średnia w 5 klasie wynosiła 5.6, czyli wyśmienita średnia. A więc moja przygoda z minecraftem zaczęła się na początku roku szkolnego. To był podajże koniec września. Poznałem wtedy serwer minecraft, w których zdobywało się surowce, a następnie zabijano innych graczy. Strasznie dużo osób na nim grało, więc łatwo było znaleźć fajny łup. W końcu byłem tam najlepszym graczem na serwerze. Po powrocie ze szkoły, siadałem przed komputerem zamiast odrobić zadanie domowe i pouczyć się do jutrzejszej klasówki. Mówiłem sobie: ,,Dziś pogram tylko godzinkę'' - ale jak mijała tam godzinka, dokładałem następną i następną. W końcu była już godzina 23 i szedłem spać. Kłamałem rodziców ze wszystko zrobiłem, aby móc sobie pograć.Zacząłem dostawać same jedynki, braki zadania. W szkole byłem tylko ciałem, a moje myśli były nadal w minecraft. Do domu po prostu biegłem, abym sobie dłużej pograł. Jedynka szła za jedynką... Nie uczyłem się wcale, a rodzice jeszcze nie wiedzieli o złych stopniach. A ja miałem to w 4 literach. Interesował mnie tylko minecraft.
Byłem w tym bagnie dosyć długo. W lutym następnego roku, nie miałem już kolegów. Ale to mnie specjalnie nie zasmuciło. Ważne było, że byłem już najważniejszym graczem na serwerze! Byłem z tego dumny. Wagarowałem. Rodzice mieli ze mną krzyż pański. Pod koniec roku szkolnego, w czerwiec, zamknęli serwer. Przez 1 tydzień nie mogłem się odnaleźć w świecie. Byłem nerwowy, agresywny. Ale po tygodniu mi przeszło. Wtedy się ogarnąłem, i dotarło do mnie że straciłem WSZYSTKO! Moja średnia wynosiła - aż wstyd się przyznać - 1.2 !!! Tak 8 jedynek i 2 dwójki (oczywiście pewne oceny końcowe).
Nie miałem kolegów,rodzice stracili do mnie kompletne zaufanie. Moi przyjaciele mieli po wakacjach iść do gimnazjum, a ja zostałem w tej samej klasie. Jestem jeszcze w podstawówce, a koledzy w gimnazjum. Już nigdy nie dostanę się do dobrej szkoły. Jedyna możliwa przyszłość dla mnie to zamiatanie ulic. Już nic tego błędu nie naprawi, a ja mam zmarnowane życie.''

A więc powyższa historia jest dosyć smutna i przedstawia jak gra zrujnowała chłopakowi życie.
Oto jest idealna przestroga przed nadużyciami komputera. Chłopak dawniej był wybitnym uczniem, a teraz? Czeka go tylko sprzątanie ulic... Nic więcej!

"Mam 33 lata. Jestem narkomanem, od 10 lat nie biorę. Pierwszy raz wziąłem w wieku 16 lat. Namówili mnie koledzy w szkole. Może przez ciekawość, a nawet bardziej potrzebę akceptacji i bycia jak inni z paczki. Byłem zbuntowany. Moi kumple, moje narkotyki - to był cały mój świat. Miałem wiele kompleksów. Kiedy byłem przyćpany swawolnie gadałem, nie wstydziłem się swojego wyglądu, nie zależało mi na niczyjej opinii. (...)
W Monarze stykałem się z dziećmi z różnych rodzin. Kiedy rodzice są nadopiekuńczy, dzieciak może zacząć brać, żeby pokazać, że jest odrębną osobowością. Znałem 16-latków, którzy w nagrodę za zdanie do następnej klasy dostawali mieszkanie, kieszonkowe i samochód. Mimo to wpadli w nałóg.
Jak słyszę, że ktoś pali marihuanę jak papierosy, to mówię mu, że nie znam takiego narkotyku, który byłby bezpieczny. "Trawa" jest największym świństwem jaki może być - palisz ją i nie widzisz żadnych zmian u siebie. Wydaje ci się jeszcze bardzo długo, że możesz normalnie funkcjonować. To pułapka."