6 maja piszę sprawdzenie lektury pt. ,,Przygody Tomka Saywera'', a...

Tomek mieszkał w Saint Petersburgu wraz z przyrodnim bratem u cioci Polly. Chłopiec był sierotą, nie miał innych bliskich. Często psocił i ciocia nie potrafiła poradzić sobie z jego zachowaniem.

Pewnego dnia Tomek wdał się w bójkę z eleganckim nieznajomym chłopakiem. Ciocia za karę kazała chłopcu malować w sobotę płot. Tomek bardzo chciał pograć z kolegami w piłkę, a malowanie sztachet było ostatnią rzeczą, na jaką miał ochotę. Pomysłowość Tomka przechodziła jednak wszelkie pojęcie. Zaczął udawać przed swoim kolegą, Benem Rogersem, że malowanie płotu to bardzo ciekawe zajęcie. Chłopiec zainteresował się nowym zajęciem i bardzo chciał przejąc pędzel od Tomka. Ten z udawaną niechęcią oddał narzędzie pracy i zachęcił kolejnych chłopców do nowej zabawy. Sam usiadł pod drzewem i obserwował, jak inni pracowali za niego. Koledzy paradoksalnie dziękowali sprytnemu koledze za jego łaskawość. Ciocia nagrodziła Tomka za jego pracę wręczając mu jabłko. Chłopiec wyszedł na podwórko bawić się z dziećmi. Urządzono bitwę i armia Tomka wygrała z armią Joe'go Harpera. Po bitwie chłopiec wycieńczony wysiłkiem wracał do domu i spotkał dziewczynkę, która rzuciła mu niespodziewanie stokrotkę pod nogi.

Pewnego dnia Tomek nauczył się na pamięć kilka wersów Biblii. Kuzynka Mary w nagrodę podarowała Tomkowi scyzoryk. Następnie rodzina ładnie się ubrała i udała do kościoła na mszę. Tomek zniósł dzielnie te ciężkie chwile, a w trakcie nabożeństwa wypatrywał swojej ukochanej. Dziewczyna wkrótce pojawiła się, a chłopiec próbował za wszelką cenę zwrócić na siebie uwagę dokuczając kolegom. Nagle pokazał właściwą liczbę różnokolorowych karteczek i wygrał Biblię. Ojciec dziewczyny był pod wrażeniem wiedzy młodzieńca i gratulował mu intelektu. Sędzia spytał Tomka jeszcze o imiona pierwszych apostołów. Chłopiec nie znał odpowiedzi na to pytanie.

W poniedziałkowy ranek Tomek nie chciał iść do szkoły i wymyślał kolejne dolegliwości. Ciocia jednak nie dała się nabrać, wyrwała jedynie chłopcu ruszającego się zęba. W drodze do szkoły Tomek spotkał Huckleberry'ego Fina. Huck niósł zdechłego kota, który jak twierdził jest wyśmienitym lekarstwem na brodawki pod warunkiem, że zna się odpowiednie zaklęcie. Chłopcy umówili się, że wybiorą się nocą na cmentarz i przetestują tą metodę. Wymienili się także wyrwanym zębem Tomka za kleszcze i Tomek udał się do szkoły. Chłopiec spóźnił się na zajęcia, a jedyne wolne miejsce znajdowało się obok nieznajomej dziewczynki spotkanej wcześniej. Koleżanka z początku nie wykazywała zainteresowania chłopcem, jednak z czasem zaczęły interesować ją jego rysunki. Nauczyciel jednak szybko przeniósł Tomka na jego dawne miejsce.

Tomek znudzony monotonnym tonem nauczyciela wpadł na pomysł, aby na ławkę wypuścić swój najnowszy nabytek. Szybko umieścił kleszcza na blacie i kierował jego krokami razem z Harperem, kolegą z ławki. W trakcie długo oczekiwanej przerwy Tomek wrócił z Becky, tajemniczą nieznajomą, do pustej sali, gdzie zmusił ją do złożenia pewnej obietnicy. Dziewczyna musiała przysiąc, że nigdy nie pokocha innego chłopca. Doszło do kłótni pomiędzy dziećmi i czar prysł. Tomek postanowił nie wracać już na lekcje. Rozmyślał o swoim życiu i doszedł do wniosku, że tak naprawdę ma ochotę zniknąć na jakiś czas. Ucieczkę z domu zaplanował na dzień następny, a tymczasem w nocy wyszedł przez okno na umówione spotkanie z Huckiem. Na cmentarzu chłopcy nie byli już tak odważni i z przerażeniem mijali kolejne groby. Nagle usłyszeli czyjeś głosy i przerażeni ukryli się za jednym z nagrobków. Po krótkiej chwili okazało się, że ów głosy należały do doktora Robinsona i dwóch miejscowych pijaków: Muffiego Pottera i Indianina Joe'a. Doktor rozkazał mężczyznom wykopać zwłoki Hossa Williamsa, który zmarł całkiem niedawno. Joe zażądał od doktora dodatkowej zapłaty, na co doktor nie chciał się zgodzić i doszło do kłótni. Indianin pchnął lekarza nożem pozbawiając go tym samym życia. Następnie wmówił pijanemu koledze, że to on dokonał zbrodni. Chłopcy, świadkowie morderstwa, przysięgli sobie, że nikomu...